کد مطلب:36146 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126

(و انك فی منزل قلعه و دار بلغه و طریق الی الاخره)

«و بدان كه تو در منزل كوچ و حركت و در خانه ای می باشی كه باید مقدار لازم و كفاف را از آنجا بر گرفت و تو در راه به سوی آخرتی»

ای كاش همانگونه كه امام عالم و مربی نفوس بنی آدم، امیرالمومنین علیه السلام، فرموده است بدانیم كه ما در منزلی به سر می بریم كه بطور قطع و یقین باید از آنجا رفت، منزلی كه نمیتوان آن را وطن خود گرفته و بار انداخت و مستقر و ثابت گردیده و اطمینان و آرامش یافت منزلی كه بزودی باید از آنجا رخت بر بست و رو به منزل حقیقی و مركز اصلی گذارد.

[صفحه 179]

ای كاش بدانیم كه در سرائی هستیم كه باید قدر كفاف و لازم را از آن بر گرفت بنظر میرسد كه جمله دوم را به دو گونه میتوان توجیه كرد:

1- سرای بلغه یعنی خانه ای كه باید بقدر كفاف از آن بر گرفت و زیاد بدان آلوده نشد، مقدار ضروری و لازمدر حیات و زندگی، برای انسان كافی است، بیش از آن، تلاش بیهوده و صرف عمر در امور بی ارزش مادی است. مقداری از دنیا كه انسان را از فقر، بیچارگی، دریوزگی و اظهار نیاز به دیگران باز دارد و زندگی شرافتمندانه ی انسان را تامین كند، برای انسان بس است. گسترش دادن زندگی غالبا با هتك حیثیت و سقوط ارزش های والای انسانی همراه است و به جد ارزش ندارد.

2- مقصود، تهیه مقدار لازم از وسائل سفر به سوی آخرت است. آری باید مقدار حاجت و كفاف یا مقداری كه انسان را به مقصدش در آخرت برساند، از همی دنیا بر گرفته، از اعمال صالحه اكتفا به مقدار كم نكند كه پیمودن این راه، نیازهای بسیار دارد. و شاید توجیه دوم با سیاق كلام امام علیه السلام متناسب تر باشد.

و ای كاش بفهمیم و در جان ما جا بیفتد كه ما در راه آخرتیم و در مسیر آخرت در حركت و سیر می باشیم، ما مسافرانی هستیم كه ما را به سرعت می برند اقامتگاه ما جای دیگر و فرودگاه و مقر اصلی ما جهان دیگر است.

صفحه 179.